Allerzielenviering, iedereen is welkom!

 

Een ogenblik stappen we uit de hoge snelheidstrein van het leven

om stil te staan bij hen die onzichtbaar met ons mee reizen

in onze herinneringen, in ons gemis.

We herinneren ons hoe ze in ons leven kwamen,

wie ze voor ons waren op de weg van ons leven.

We herinneren ons hoe ze de seizoenen van ons leven kleurden.

We herinneren ons hoe ze wegraakten uit ons leven.

 

Soms zo overrompelend ineens,

Soms na een bijna tergend langzaam afscheid.

Sommigen in de kracht van hun leven en anderen na een lang, vol en rijk leven.

Anderen na een kort leven.

 

We herinneren ons de dierbare dagen, de goede tijden,

de fijne herinneringen, maar ook de moeite en de pijn,

de teleurstelling en de pijn die is gebleven om onbegrip en wat gekwetst is.

Soms wel vergeven maar niet vergeten.

 

Een ogenblik stappen we uit de hoge snelheidstrein van het leven,

omdat we niet willen vergeten die ons lief waren,

die ons mee hebben gevormd tot wie we nu zijn.

 

We noemen hun namen.

Zij zijn waar wij niet zijn.

Waar wij zijn, zijn zij ook,

telkens weer

als anderen denken dat ze voorbij zijn.