Saskia blikt terug op haar tijd als dirigente van de verschillende koren in Langeraar:
” De eerste viering die ik dirigeerde in de Langeraars kerk was die van Palmpasen 2004. Toen nog met kinderkoor Allegro, oefenen deden we in het gildegebouw. We hebben gezongen in allerlei vieringen in onze eigen en andere kerken en beleefden mooie kooruitjes. Ik zag de kinderen opgroeien tot ze “me verlieten” als ze naar het voortgezet onderwijs gingen. In die tijd was ook koor Spirit gestart. Voordat de kinderen werden geboren was ik dirigent van verschillende koren en reed ik soms achter de voorganger aan naar een ander koor in een andere kerk in de federatie om daar dezelfde preek nogmaals te mogen horen. Ondanks alle moeite die gedaan werd om meer koorleden te krijgen waren er uiteindelijk nog maar een handjevol kinderen over. Spirit was al een tijdje op zoek naar een dirigent en ik werd gevraagd voor het koor en we besloten samen te gaan zingen. Zo hielpen we elkaar de winter door. Bij Spirit kwam ik “oud kinderkoorleden” weer tegen! We zongen een aantal vieringen samen, maar het geringe aantal jonge leden van Allegro maakte dat helaas werd besloten om te stoppen met het kinderkoor. Ik mocht blijven bij Spirit.
Ook met Spirit heb ik mooie avonturen beleefd. We hebben gezongen op Ursula, bij de ziekenzalving in Leythenrode, bij de kerstsamenzang of een ‘alternatieve’ Paaswake. Tijdens de doopvieringen van onze kinderen heeft Spirit ook gezongen en zo werden het extra mooie en persoonlijke vieringen. Op kerstavond liepen we met kaarsjes door een donkere kerk en zongen daarbij Stille nacht. Of we hoorden hoe ze tijdens de paaswake bijna de kerk in brand staken bij het maken van het vuur. Op een oudejaarsdag zongen we een viering waarin de bisschop voorging. Heel bijzonder, want dat gebeurde eigenlijk alleen tijdens de Vormselvieringen. We beleefden leuke en gezellige kooruitjes. We decoreerden taart, speelden djembé en ukelele, aten pizza en maakten allerlei leuke dingen. We repeteerden serieus, maar er was ook tijd voor een praatje en een grapje en na bijna elke repetitieavond dronken we nog samen thee. Ook bij Spirit gaat het aantal leden met ups en downs. Dat was soms lastig, maar de “harde kern” bleef. December 2019 besloot ik dat het tijd was voor iets anders. Dat het voor mezelf tijd was voor vernieuwing, maar ook Spirit gun ik een verandering. In juli 2020 zou ik afscheid nemen. Een beetje met pijn in mijn hart, maar het is goed zo. In maart waren we op een repetitieavond aan het bedenken hoe het zou gaan, met corona. Zouden we dan mogen zingen? Ver uit elkaar? Of zonder mensen in de kerk? Dan kon er ook wel thee tijdens de preek, grapten we nog. Er was helemaal geen viering. En dat duurde tot september voor we weer mochten zingen. De anderhalve meter is wennen, lastiger om elkaar goed te horen, maar we maken er het beste van.
En nu zit het er voor mij op. Ruim zestien jaar in de Langeraarse Kerk. Bijna 35 jaar muziekmaken in de kerk. Het vrijwilligerswerk voor het koor gaat door, ik schrijf voor Samenstromen en mijn dochter zingt bij het kinderkoor in Leimuiden. Vervelen zal ik me niet zo snel. Ik heb net de opleiding begeleider angst voor honden afgerond en start ik in februari met de opleiding dog assisted interventions om samen met mijn labrador Boris te gaan werken in zorg of onderwijs. Ook hoop ik mijn tweede boek te schrijven. Mijn ‘laatste viering’ in de kerk was op 12 december. Dank voor de mooie jaren dat ik dirigent mocht zijn in Langeraar en hopelijk tot ziens!