Afstand.
Wie had ooit kunnen denken,
dat we al hebben zo een lange tijd,
de kans om besmet te worden, ziek
van het virus de corona piek.
Maar je zit daar. Je wordt het zat.
Je doet wat moet. Je wacht.
Maar anderhalve meter dat
is verder dan je dacht.
In de kerk en dorp is niets te doen,
geen vrienden, kaarten, koor,
geen schouderklop, geen hand, geen zoen.
Hoelang gaat dit nog door?
Al schijnt de zon, de dag is grauw.
Maar houd nog even moed,
Het vaccin dat komt er aan, ik denk aan jou
en stuur een lieve groet.
Marjolijn